गजल

बैगुनिलाई कल्पिएर खेरा गए रातहरु
छिया छिया भयो मुटु बल्झिएर घातहरु

झुल्केघाममा हिमालझै टल्किएर आखभरि
गोधुलिको साझ ल्यौंदा चढेका ती मातहरू

पाखैभरि गुरांस फुल्ने एकलास ठाउहरु
मेटाउन सक्दिनम सम्झनाका खातहरू

संगै गुडयौ जस्तो लाग्थ्यो एकै रथ का दुई पांग्रा
युगौ युगको यात्रा गर्न कस्सिएका हातहरु

छहारी त्यो बरपिपलको मन भरी सजाएर
पानी भन्न पाईएन छुरा धस्ने जातहरू