गजल

कती सुन्दर देख्थे मैले पैले पैले उन्लाई 
झ्यप्प दियो निभे पछी सम्झिराछु जुनलाई 

आफु बगी असारको भेल मैले तारेको थे 
तरे पछी बैगुनिले बिर्सि गई गुन्लाई 

भत भती पोल्ने गरी कती सारो जल्यो मुटु 
आसोच बार्दै हाम्रो प्रेमको सम्झी राछु नुनलाई 

दागै दाग छ छात्ती भरी उन्ले छाडे पछी 
के सम्झनु आर्कैको त्यो गला भरको सुनलाई 

अर्ती सबै सम्झीय्रर पछुतो छ आँखाभरी 
खोक्रो पारी जाने जात मकैको त्यो घुनलाई